In de keuken van het ouderlijk huis van Els was een wand met oud-hollandse tegeltjes. Zes daarvan waren er uitgebikt en ingelijst. Maar ze lagen in een doos op zolder, ze pasten niet echt in het huis. Toch wilde ze ze niet wegdoen, daarvoor hadden ze teveel emotionele waarde.

Els vroeg mij of ik er iets mee kon. Een heerlijke opdracht; ik ging meteen met de tegeltjes aan de gang om nieuwe patronen te maken, zag tafelkleden en servies voor me. Toen ik dit aan Els liet zien, zei ze: ‘ooh Von, ik word altijd zo draaierig van die patronen! Dat is echt niets voor mij!’ Toen we uitgelachen waren, liep ik nog eens een rondje door het huis. Ik zag een serre in aanbouw en kwam op een idee.

Els haalde ook nog een eierkist van zolder. De familie zat in de eierhandel. (Mooi detail: pondre is Frans voor een ei leggen ;)) Maar ze wist niet wat ze er mee moest.

Ik was gefascineerd door de tekentjes in de hoeken van alle tegeltjes. Daar zie je de handtekening van de schilder. En geen tekentje is precies hetzelfde.
Verder wilde ik iets doen met het gevoel van gezelligheid, warmte en huiselijkheid dat Els heeft bij de herinneringen aan de keuken van thuis. Een groot zacht vilten kussen moest het worden voor op de eierkist, die dienst zou gaan doen als dekenkist in de nieuwe serre.

Ik vertaalde de verschillende hoekjes naar kruissteek en ging gaatjes ponsen. En ponsen. En ponsen. Vervolgens, met dezelfde wol als waarmee Els een deken aan het haken was, borduurde ik in 3 kleuren de vergrote tekentjes.

Voor mij staat kruissteek voor huiselijkheid, vilt voor warmte. Ik ponste expres ‘teveel’ gaatjes om de uniciteit van het kussen te benadrukken.

De tegeltjes zijn op de zijkant van de kist bevestigd, zodat het verhaal weer rond was.

Naast het kussen ontwierp ik ook 3 lampjes. Deze worden, als ik weer eens tijd heb, zeker nog eens uitgevoerd!! Hierbij mijn schets. To be continued….